Ik was in een vorige bespreking nogal hard voor Bas Heijne; zijn literatuurkritiek in het essayboek 'Echt zien' kon ik niet echt smaken. Maar deze bundel is andere koek: drie korte bijdragen (elk ongeveer 40 blz.) met telkens goed uitgewerkte beschouwingen over recente maatschappelijke tendenzen. Vooral het eerste essay, over het post-truth debat en het anti-intellectualisme, kon ik erg smaken; Heyne stipt daarin terecht aan dat we er teveel van uit gaan dat rationalisme een op zichzelf staande, hogere vorm van menszijn mogelijk maakt, terwijl we er blind voor blijven dat onze ratio altijd mee aangestuurd wordt door emotie. Het is dus niet zo vreemd dat die emotie in onze huidige, disruptieve wereld, weer de boventoon lijkt te voeren. Het is een knappe analyse, maar Heijne stopt spijtig genoeg bij mogelijke remedies, zoals een meer betrouwbare journalistiek, zonder dat verder uit te diepen.

Het tweede essay lijkt me het minste van de drie, met een kritiek op de lamentabele staat van het politieke liberalisme in Nederland; volgens Heijne is dat verworden tot een inhoudsloos pragmatisme dat geen antwoord heeft op het echte dilemma van onze tijd, namelijk de schrik voor ontmenselijking. Hij lijkt me hier teveel te focussen op het normale proces waarbij àlle beleidspartijen zich ‘kapot regeren’, niet alleen de liberalen; en hij verliest daarmee de nefaste impact van globalisering en vermarkting uit het oog.

In het derde en laatste essay maakt Heijne dat weer goed door voluit de crisis van het humanisme te fileren. Zijn betoog meandert van een mijmering over de ambivalentie van het begrip broederschap, naar een analyse van het ongezonde multiculturalisme debat, om uit te komen bij de houdbaarheid van de Verlichtingsidealen. Verrassend is zijn gloedvol slotpleidooi voor de christelijke Bergrede, die het humanisme fundeert op het op het spel zetten van het eigenbelang. Dit is een erg interessante bundel, geschreven nog voor het corona-tijdperk, maar nog altijd pertinent actueel. ( )

Dit dunne boekje heeft diepgang. Heijne bouwt altijd helder en systematisch een betoog op, over actuele zaken:
1. desinformatie en identiteit
2. een kritisch beschouwing over het liberalisme
3. het gemis aan 'broederschap'
Je hoeft het er 100% niet mee eens te zijn, maar het is wel vakwerk. ( )