Memorable plot, though not without Questions:

1. If Everyone in this small Bush town knows Everything that happens,
why did No One move on Sean's attempted murder of Joe?

2. The only truly awkward and improbable plot twist is yet another Sean Encounter,
this time at The Falls where Sammy died.

3. Problems with Joe -= why does the rich man give NOTHING to any charity or set up his own?
= Given his ongoing physical weakness, notably in his inability to protect Sammy from Sean and Mouse,
why does he never, ever take up a Martial Art to learn to defend himself and earn much needed credibility
with both his older brother and his father...?

Jared, Wayne, and Owen ended up being favored characters. ( )

I read this after his new one, How to Talk to a Widower. It was another funny, quick read that flash backed to the mid-eighties which I could really relate to, especially all of the Bruce Springsteen references (I'm a big Bruce fan). ( )

This book reminds me of running down a steep hill. At some point the momentum just carries you no matter what crazy things you are tripping and jumping over. I usually hate any kind of book(or movie for that matter) that feels like it is an industry book. Usually, I won't read a fiction book about a writer because it just all feels far too insidery and unimaginative. This is an exception to that rule. I really liked the characters in this book and even as events got more and more over the top I felt like Tropper kept me invested in the characters and their feelings. Its a fast read - and probably not for everyone but I really enjoyed it. ( )

The ending definitely feels like a movie ending. I'm not certain whether or not that's a good thing, it was an enjoyable read, so I guess I'll go with good.

There's a lot of interesting introspection in this book, about going home, and what happens when you've left a burning mess when you left, years before.

It's hard to go home again, it's been said that you can never really go home again, so it's interesting to see how this story unfolds. I don't quite understand his nonchalance when people come to confront him, he seems very passive, he observes more than interacts with the world much of the time. Maybe that's a trait of some authors?

The interactions with his former love, and enemies are well-done, it seems plausible, without being too difficult or too easy. ( )

Het boek van Joe door Jonathan Tropper

Dit is een Colibri-uitgave, dat wil zeggen: heel klein en in dit geval heel dik (510 pagina’s). Dat is even wennen maar het ligt echt goed in de hand.

Een verhaal dat begint met 2 stukken songtekst van The Boss (Bruce Springsteen), dan ben ik al verkocht. Toch even. En dan weer even niet meer. En dan heel hard en kon ik het boek niet meer wegleggen.

Het boek gaat over Joe, die na 17 jaar terugkeert naar zijn geboortedorp Bush Falls. Zijn vader ligt in coma en hij voelt zich moreel verplicht om op bezoek te gaan. Die terugkeer ligt nogal gevoelig omdat Joe na het verlaten van zijn dorp een (fictie-) boek over zijn verleden heeft geschreven. Dat boek werd een hit, het werd zelfs verfilmd. Joe is daar best rijk door geworden maar heeft zich ook de woede van alle dorpsgenoten en zijn familieleden op de hals gehaald omdat zij er allemaal nogal bekaaid vanaf kwamen.

Joe komt in het begin van het verhaal over als een enorme macho hufter (vandaar mijn korte afkeer). Maar al snel blijkt het verhaal van Joe en Joe zelf niet zo zwart-wit te zijn. Naast een geweldig verhaal is het boek ook immens mooi en vlot geschreven. Ik ben er in begonnen en heb het in één dag uitgelezen. ‘Binge lezen’ ;) Ik was verslaafd (en ben nu een beetje in een zwart gat gevallen) en kijk al enorm uit naar de verfilming.

Ik heb enorm veel onderlijnd: zinnen maar ook halve pagina’s. Omdat ze me ontroerden, aan het denken zetten, herkenbaar waren, vol wijsheden stonden,… De verwijzingen naar teksten en liedjes vind ik ook geweldig. Omdat ik van Springsteen hou, omdat ze bij het verhaal passen maar ook omdat ik die song-bezetenheid herken van mijn eigen jeugd.

Het boek van Joe leest als een van de pagina’s afspattende coming-of-age biografie. Want wie zegt er dat volwassen worden op je 18de moet gebeuren? Alle personages, alle dialogen, elke beschrijving is er knal op. Levensecht en bruisend. Je ziet het boek voor je ogen tot leven komen. Dat is een gave die Tropper deelt met Springsteen. In feite is Het boek van Joe één lange songtekst die Bruce dringend op plaat moet zetten.

Neem een paar uurtjes vrij en laat je onderdompelen in de wereld van Joe en zijn vrienden. Al heel snel zullen het ook jouw vrienden zijn… ( )