Pulse en una miniatura para ir a Google Books.
Cargando... Autoriteitpor Paul Verhaeghe
Ninguno Cargando...
Inscríbete en LibraryThing para averiguar si este libro te gustará. Actualmente no hay Conversaciones sobre este libro. Net zo fenomenaal als Identiteit. Het is vlot geschreven maar ook erg erudiet. Het boekt stipt heel veel onderwerpen aan: oa. politiek, economie, gender, feminisme, de zorgsector en ontwikkelingspsychologie. Ik heb nu zin om alle werken van de bronnenlijst te gaan lezen. ( ) Het enige boek dat ik van Paul Verhaeghe al gelezen had, alvorens aan z'n nieuwste hier ('Autoriteit') te beginnen, was [b:Identiteit|15844387|Identiteit|Paul Verhaeghe|https://d.gr-assets.com/books/1345726590s/15844387.jpg|21587176]. Het was een eye-opener, een boek dat bijna perfect weergeeft hoe onze maatschappij de laatste jaren (decennia?) veranderd is. Mijn bevindingen kun je hier lezen. Vorig jaar, in september, verscheen 'Autoriteit'. In 8 hoofdstukken en een intermezzo geeft Verhaeghe zijn visie op autoriteit en macht en hoe de twee met elkaar verbonden zijn, maar hoe de twee ook van elkaar verschillen. Autoriteit heeft macht nodig, maar macht zonder autoriteit is gevaarlijk en nefast. Hij geeft veel voorbeelden, verweven met de nodige uitleg en achtergrond, over hoe autoriteit ontstaan is, waar het toegepast wordt (al dan niet in combinatie met macht), en hoe de wereld er de laatste decennia op veranderd is. Politiek, samenleving (kind en gezin, sociale media [in de context van Big Brother], onderwijs, ...), economie (de macht van het geld, van de industrie, de impact op de politiek en de maatschappij, ...), en meer: Het komt allemaal aan bod en vaak slaat Verhaeghe spijkers met koppen. Verhaeghe laat geen spaander heel van het neoliberalistische kapitalisme, dat meer schade aanricht dan goed doet. Schade voor de meerderheid, goed voor een rijke minderheid, en steeds dezelfden die het gelag mogen betalen. Hij waarschuwt voor en kaart de tactiek aan van besparingen (op bijv. sociale zekerheid), de aanval op de democratie (die hij ziet als een "work in progress", omdat er geen 1 democratie is, maar het zich telkens moet aanpassen naar de omstandigheden), en dergelijke meer. Ook de vrouw komt aan bod, over hoe haar rol en autoriteit de afgelopen decennia enorm toegenomen zijn: op werkvlak, op politiek vlak, enz. Echter waarschuwt Verhaeghe dat, bijvoorbeeld op politiek vlak, het goed is dat meer vrouwen erin een rol spelen, maar dat het zeker niet beter zou zijn moest het mannenclubje volledig vervangen worden door een vrouwenclubje (gezien vrouwen onder elkaar niet altijd goed afloopt); hij pleit voor evenwicht. Voor Verhaeghe heeft het klassieke top-downpatroon afgedaan en wordt er gestaag overgestapt op een horizontale structuur, waarbij de groep de touwtjes in handen neemt, in onderling overleg. Of zoals hij als voorbeeld van een alternatief aanhaalt: commons. Temeer omdat men geen of amper nog vertrouwen meer heeft in de politiek, in de oude manier van doen. Uiteraard heeft Paul Verhaeghe geput uit werken van anderen, waaronder Kant, Freud, Hannah Arendt, David Van Reybrouck, W. Schinkel, H. Omer, de OESO, en anderen. Soms iets te veel (auteur x schreef dat..., auteur y stelde in dat verband dat..., enz.), naar mijn mening. Maar als dit of dat stuk nu eenmaal past in je betoog, waarom zou je het dan niet gebruiken om jezelf te verduidelijken? Bovendien had ik niet direct het gevoel dat ik de desbetreffende werken moet lezen om te snappen waarom Verhaeghe ze aan zijn hoofdstukken toevoegde. Dit in tegenstelling tot [b:Macht en onmacht|27193665|Macht en onmacht|Tinneke Beeckman|https://d.gr-assets.com/books/1444810940s/27193665.jpg|47235560] (zie m'n review hier). Hoe dan ook leest 'Autoriteit' best vlot, is zeer interessant en aan te raden, zeker in de huidige tijden. En zelfs best af en toe eens terug op te pakken om dit of dat hoofdstuk te herlezen om nieuwe inzichten (of een opfrissing) te verwerven. Aangenaam leesbaar, prikkelend en inspirerend pamflet om veranderingen in de maatschappij te benaderen via een combinatie van psychologie en andere menswetenschappen. Het basisidee is vrij eenvoudig: "paternalistische" top-downautoriteit is vandaag niet meer vanzelfsprekend, en in vele gevallen door een verschuiving van culturele categorieën onbestaand. Studenten zijn opstandig, burgers vertrouwen hun politici niet, patiënten van psychotherapeuten zitten met onoplosbare problemen. Een samenleving kan niet zonder autoriteit, of de wetenschap dat overtreders kunnen worden gesanctioneerd. Zonder autoriteit is er enkel dwang. Autoriteit is immanent aanwezig, en hoeft zich niet telkens te bewijzen. Dwang zit in controlesystemen, die permanent de mens volgen, maar eigenlijk enkel een averechts effect hebben. Het louter effectief uitoefenen van geweld heet in dit boek macht. Verhaeghe bedoelt met autoriteit eerder de legitieme uitoefening van geweld, waarvoor Max Weber het monopolie onderbrengt bij de overheid. Eigenlijk gaat het boek van Verhaeghe over de waardensystemen die alle vormen van sociale organisatie schragen. Geen enkele vorm van organisatie is legitiem zonder autoriteit. Als de bron van autoriteit vandaag verschuift van een psychologisch aangeleerd paternalisme, moeten we de omslag maken naar een horizontale uitoefening van autoriteit, in coöperatieve of deliberatieve zin. Verhaeghe maakt zich sterk dat de (potentiële) sanctie van exclusie (wie niet meewerkt, wordt door zijn gelijken buiten gekeken) veel efficiënter is dan de overdaad aan controle- en kwantificeringssystemen die vandaag mensen tot psychoses of depressies drijven. Het basisgevoel van de auteur -zowel actief aan de universiteit als in de psychotherapie- sluit ongetwijfeld aan bij dat van veel anderen, en kan anders worden verwoord of gekwalificeerd. De sterkte van dit boek ligt erin dat hij toont waarin zijn discipline, de psychoanalyse, bruggen toelaat naar andere interpretaties in de filosofie, het recht, de geschiedenis of de sociologie, en door vergelijking en verbinding haar meerwaarde demonstreert. Voorbij de technische zijde van elke discipline, die als doel heeft instellingen en structuren in kaart te brengen, ligt een discussie over grondslagen en waarden, die in de menswetenschappen doorslaggevender is dan die over de eigen onderzoeksmethoden. Elke discipline heerst soeverein binnen haar eigen axiomata. Het bundelen van inzichten in een boek voor een breed publiek bewijst de echte waarde van de menswetenschappen. Dit boek leest als een trein, omdat het basisprobleem zeer herkenbaar is en op een heldere manier de lezer de ogen opent. sin reseñas | añadir una reseña
No se han encontrado descripciones de biblioteca. |
Debates activosNinguno
Google Books — Cargando... GénerosValoraciónPromedio:
¿Eres tú?Conviértete en un Autor de LibraryThing. |