Viel een beetje tegen. De tekst op de achterkant van het boek gaf een heel ander beeld van het boek dan de werkelijkheid. Het gaat helemaal niet over het spel, dat spel komt pas in de laatste 20 pagina's van het boek voor.

Ik kan de logica van bepaalde delen niet goed volgen, het gedeelte over Krimo snap ik niet. Waarom ineens overspringen op een ander hoofdpersoon, alleen voor een terugblik, en er dan verder niet veel meer over vertellen? De sfeer in het thuisland is mooi neergezet, maar ik zou het logischer vinden als dat stuk over Nordip zou gaan, niet over zijn neef.

Het is een coming of age verhaal, met vaak nogal losgeslagen, wazig taalgebruik (daar moet je van houden, ik hou daar niet van) en regelmatig echt onsmakelijk. Niet lezen terwijl je iets aan het eten bent. De parodie op Van der Valk is leuk gedaan, verder haalde ik weinig plezier uit dit boek. Ik kan me voorstellen dat het voor (klein)kinderen van mensen met een migratie achtergrond meer te bieden heeft. ( )

Na twee jaar lang niks gedaan te hebben, besluit Nordip dat het roer om moet. Dankzij zijn neef Krimo kan hij als bordenwasser aan de slag op een (onbetaalde) stageplaats in een restaurant. Omdat zijn werkplek ver van de eigenlijke keuken is, komen zijn collega's graag even langs om een praatje te maken en om zich te beklagen over van alles.
Ondertussen krijgen we veel van Nordips familiegeschiedenis mee, onder andere hoe ze vanuit Marokko in Nederland verzeild raakten.
Op een dag valt de FIOD het restaurant binnen, de eigenaar blijkt de belasting te hebben ontdoken. De meeste collega's verlaten het zinkende schip, waardoor Nordip eindelijk een betaalde baan krijgt.

Een grappig en makkelijk leesbaar boek. ( )