HOROWITZ EN MEVROUW WASHINGTON; Henry Denker

Wat ter wereld zou een kribbige, bejaarde joodse heer gemeen kunnen hebben met een rustige, in een getto opgegroeide, zwarte verpleegster? Niets, volgens Samuel Horowitz. Bovendien keurde hij het bestaan van negers af. Door een lichte beroerte was Horowitz gedeeltelijk verlamd en zijn kinderen, Mona en Marvin, hadden mevrouw Washington aangenomen om hem te verzorgen. Hem te kwellen was misschien juister gezegd. Maar Mona en Marvin hadden gedreigd hem in een verpleeghuis te zullen stoppen als hij niet meewerkte, en dat was meer dan de oude baas kon verdragen. Mevrouw Washington, van haar kant, beschouwde Horowitz als een uitdaging. Al net zo stijfkoppig als haar patiënt, was ze vastbesloten hem uit zijn rolstoel en weer aan het lopen te krijgen. In dit vertederende verhaal, dat zich in New York afspeelt, schildert Henry Denker een heel bijzondere vriendschap van twee onvergetelijke mensen — een vriendschap die nog verdiept wordt door hun trots en totaal verschillende achtergronden.

HET LIJK IN DE HAARLEMMER HOUTTUINEN; Janwillem van de Wetering

Het lijk in de Haarlemmer Houttuinen is de eerste in Amsterdam spelende politieroman van Janwillem van de Wetering. Hij introduceert hierin de twee figuren die ook in de volgende boeken van deze serie de spil van het verhaal vormen. De eigenzinnige en tot filosoferen neigende brigadier De Gier. De wat oudere, rustige, door zijn mislukte huwelijk geplaagde adjudant Grijpstra. In dit eerste avontuur wordt het tweetal geconfronteerd met de — dode — directeur van een hindistische stichting. Deze, Piet Verboom, handelde openlijk in oosterse wijsheid, macrobiotisch voedsel en zielerust... en achter de schermen in verdovende middelen. Nu hangt hij aan een balk in het pand aan de Haarlemmer Houttuinen, waar de stichting gevestigd is. Zelfmoord? Moord in opdracht van Verbooms vrouw en erfgename, die hem in de steek heeft gelaten en in Parijs woont? En welke rol speelt de jonge Papoea, Verbooms voormalige rechterhand, in het geheel? Geduldig blijven de rechercheurs aan de zaak peuteren. Op een gegeven moment, denken zij, maakt er wel iemand een fout; begint na een te grote hoeveelheid alcohol te praten, verwart zich in eigen grootspraak, of geeft meer geld uit dan hij kan verantwoorden.

DE KOORDDANSERES; Dorothy Gilman

Ze gaan me vermoorden - binnen een paar uur, denk ik - ze zullen het op zo'n manier doen, dat niemand ooit zal vermoeden dat ijk vermoord werd.
Waarom tekende ik gisteravond toch ook dat papier?
Ik had zo'n honger en was zo moe - maar vanochtend begreep ik dat ik nooit had moeten tekenen. Wat het ook was - het was mijn doodvonnis.

BIM ZWARTOOR; Gawriil Trojepolski

Eigenlijk had zijn baas hem alleen Bim gedoopt, maar vanwege zijn ene zwarte oor kreeg hij al gauw de bijnaam Zwartoor. Zijn baas is schrijver en, wat voor een Gordonsetter veel belangrijker is, hij is ook een hartstochtelijk jager. Onder zijn geduldige en begrijpende leiding ontwikkelt Birn zich tot een verstandige staande hond, die niet alleen in het jachtterrein een echte metgezel van zijn baas wordt. Het pientere dier leert enkele eenvoudige woorden uit de taal van de mensen verstaan; voor het overige verlaat hij zich op de discrete maar nauwkeurige gebaren van zijn meester en natuurlijk op "zijn eigen neus". Bims bestaan is volmaakt gelukkig, totdat zijn baas op een dag naar een ziekenhuis moet, ver weg in een grote stad. Als hij terugkomt heeft Bim een niet geringe lijdensweg achter de rug.

Bron: Readers digest 96