In de eerste hoofdstukken word je als lezer overspoeld door de vele regels en termen die gebruikt worden op Glen Mills. Hierdoor raak je soms de draad een beetje kwijt en verlies je binding met de personages. Er worden veel Engelstalige termen gebruikt, maar ook de hiërarchie (welke status heeft iemand en wat zijn de vrijheden die daarmee gepaard gaan) en de verschillende levels van confrontatie die de studenten (maar ook de stafleden) tegen elkaar gebruiken, laten de tekst in je hoofd rondtollen. Aan de andere kant geeft het ook een realistisch beeld van hoe het moet zijn geweest voor de jonge Pedroes die net binnen is gekomen. Ook zijn hoofd tolt van de vele normen (zoals de regels worden genoemd) en de op het eerste gezicht ingewikkelde hiërarchie die op de instelling heerst.
Het veelvuldige gebruik van jargon en de overvloed aan personages die voorbijkomen zorgden voor mij voor een dusdanige afstand tussen mij als lezer en de hoofdpersonages Pedroes en Thomas, dat het boek zweeft tussen een informatief boek over hoe het was op Glen Mills en een verhalende roman.
Het is interessant om te lezen hoe de jonge gozers, die zichzelf erg stoer vinden, omgaan met de Amerikaanse boot camp-stijl die er gehanteerd wordt. Halverwege het boek worden de termen je eindelijk een beetje duidelijk en begin je het systeem te zien. Dan wordt het verhaal ook wat boeiende en leest het boek alsnog snel weg. ( )