Te Vlaams voor een Ollander ( )

Hugo Claus wordt elk jaar weer genoemd tegen de tijd dat er in Scandinavië een aantal wijze mannen bij elkaar komen om een of ander prijsje uit te reiken. Ik had dit boek al jaren op de plank staan, maar nog nooit gelezen. Het moest er toch eens van komen.

Ik ben bang dat ik moet zeggen dat het me niet is meegevallen. Het las wel lekker weg, maar om nu te zeggen dat ik geraakt werd, nee. De Metsiers, een vreemde familie op het Vlaamse platteland, heeft bijna geen contact meer met de rest van het dorp en omgeving. Mede oorzaak is de vreemde verhouding tussen Ana en Bennie, broer en zus, waarvan velen vermoeden dat er iets niet klopt. Incest wordt gesuggereerd. Bennie is hoe dan ook niet helemaal normaal, inteelt lijkt dus ook niet raar.

Het perspectief wisselt per hoofdstuk, dat maakt het niet eenvoudiger, maar daardoor wel boeiender. Misschien maar een keer ‘het verdriet van België’ lezen voor een goed oordeel.

Vlaamse boerenfamilie in WO 2. De echtgenoot vermoord door knecht.... ( )

Eenvoudig maar wel heel krachtig verhaal. Door steeds van invalshoek te wisselen krijgt het verhaal diepgang. Vanaf het begin voel je de hopeloosheid van het bestaan. Af en toe is er een lichtpuntje in het leven van deze familie, maar daarna stort het weer in. Of is dit de zinloosheid van het bestaan? Rationeel zou je schreeuwen om het anders te doen, maar deze mensen zijn niet rationeel, ze geloven niet echt in het leven. Ook de soldaat wordt gewoon meegesleurd in de val. ( )

De Metsiers zijn een boerenfamilie die leeft aan de rand van het dorp Zedelgem en door iedereen met de nek wordt aangekeken. Vooral de Moeder (niet nader bepaald) heeft een slechte reputatie. Voortdurende dialogen en registratie van feiten en emoties vanuit diverse personages. Telkens wisselende perspectieven en ook voortdurende aanbreng van nieuwe gegevens. Beklemmende sfeer: vooral de alomaanwezig Moeder beheerst het toneel. Grote gelijkenissen met Faulkners. The Sound and the Fury. Blijkens verklaringen wilde Claus iets gelijkaardigs op papier zetten.
Geschreven op 19-jarige leeftijd: echt een krachttoer, en de grote themata van Claus’ oeuvre zijn al aanwezig. Maar de kopie is iets te doorzichtig, dat blijkt vooral uit het zwakke slot. ( )