"Goede wijn behoeft geen krans". Lenz schrijft over het ouder worden aan de hand van een vertelling over een bijna gepensioneerde duiker die zich nog éénmaal wil bewijzen en weet dat zijn werkzame leven dan eindigt. ( )

Een oudere duiker verandert zijn leeftijd in zijn duikersboekje om weer aan de slag te kunnen. Hij bewijst een goede duiker te zijn, maar door de valsheid in geschrifte zet hij alles op het spel. Een typisch Lenz-boek, waarin zoals steeds de keuze tussen goed en kwaad niet zo eenvoudig is als het lijkt. De duiker kiest er voor om voor zijn kinderen te kunnen blijven zorgen. Daarvoor moet hij een paar jaar van zijn leeftijd afhalen. De wet vindt dat een verkeerde keuze.