Leonhard Huizinga (1906–1980)

Sinds eenenveertig jaar - want zo lang leeft het duo Adriaan en Olivier al - wil een breed publiek in Huizinga slechts de grapjas en de lolbroek zien. Dat hij met hetzelfde gemak zowel ernstig als mallotig kan zijn, wordt bewezen door het succes van bijvoorbeeld Ik heb n.l. mijn vrouw vermoord. Zijn nieuwste boek Lawine zal dan ook zeer zeker zijn weg vinden naar de uitgebreide lezerskring van Huizinga, die het grappige en het serieuze in hem gelijkelijk weet te waarderen. Is de titel Lawine symbolisch voor de Tweede Wereldoorlog? Of is het alleen de weergave van de natuur-ramp die vlak voor Hitlers horden Polen binnenstroomden, een internationaal gezelschap opsloot in een onder een lawine bedolven jachthut aan de Zwitsers-Oostenrijkse grens? Het is moeilijk te zeggen, zoals de meeste vragen die Huizinga's ernstige boeken opwerpen, moeilijk te beantwoorden zijn. Eén ding staat vast: dit boek is niet alleen het levensverhaal van een Hollandse kunstschilder, die bijna spelenderwijs tot wereldroem komt. Het is daarnaast een stuk door hem persoonlijk beleefde wereldgeschiedenis, die de jongere generatie niet heeft meegemaakt en daarom nauwelijks meer als werkelijkheid kent.

Bron: Achterflap… (más)

Olivier zonder Adriaan? Hoe is het mogelijk?! zullen de talloze vrienden van Nederlands populairste tweeling zich afvragen. Dat deed ook Olivier toen hij ontwaakte uit een diepe verdoving aan boord van het fameuze cruise-schip Plutocratia op het moment dat dit al door de Nieuwe Waterweg op weg was naar volle zee en een wereldreis. Het antwoord kwam al gauw. De reden voor zijn verblijf aan boord was een politieke. Hij, Olivier, had zijn benoeming tot Minister van Water-staat met zijn tweelingbroer Adriaan willen vieren. Hij had het glas hem door Adriaan aangeboden in één teug geledigd op diens gezondheid. . . om daarna wakker te worden aan boord van de Plutocratia met Adriaans papieren op zak die hem op slag tot Adriaan stempelden. Adriaan evenwel . . . Maar leest u zelf maar hoe Olivier zich gedwongen zag in de huid van Adriaan te kruipen en omgekeerd. Juist deze persoonsverwisseling garandeert u dat u in Olivier zonder Adriaan ook het nodige over Adriaan te horen zult krijgen . . .

Bron: achterflap… (más)