Georges Eekhoud (1854–1927)
Autor de Escal-Vigor
Sobre El Autor
Créditos de la imagen: Félix Valloton (1865-1925)
Obras de Georges Eekhoud
Servokapabla! Marcus Tybout 3 copias
Escal-Vigor 2 copias
Le Terroir Incarné 1 copia
Nové Kartágo 1 copia
La Aŭkcio de la Mizeruloj 1 copia
Bernard Vital 1 copia
Noua Cartagina 1 copia
Mes communions 1 copia
Proses plastiques 1 copia
Voyous de velours ou l'autre vue suivie de "Un savoureux enfer" ou La naissance d'un roman (2015) 1 copia
Mon bien aimé petit Sander: Lettres de Georges Eekhoud à Sander Pierron (1892-1927) suivies de six lettres de Sander (1993) 1 copia
Hiep-Hioup 1 copia
Obras relacionadas
Pathologieën : de ondergangen van Johan van Vere de With (1908) — Prólogo, algunas ediciones — 20 copias
Etiquetado
Conocimiento común
- Fecha de nacimiento
- 1854-05-27
- Fecha de fallecimiento
- 1927-05-29
- Género
- male
- Nacionalidad
- Belgium
- Lugar de nacimiento
- Antwerp, Belgium
- Lugar de fallecimiento
- Schaarbeek, België
- Ocupaciones
- novelist
poet - Relaciones
- Pierron, Sander (lover)
Miembros
Reseñas
Count Henry of Kehlmark falls in love with Guidon Govaertz, a poor farmer’s young son.. He teaches the boy to read and write, to draw and to paint and develops a sexual relationship with him. Everyone disapproves of what is going on behind closed doors in the castle of Escal-Vigor. Guidon is attacked, the Count comes to rescue and both are killed.
Listas
También Puede Gustarte
Autores relacionados
Estadísticas
- Obras
- 30
- También por
- 2
- Miembros
- 133
- Popularidad
- #152,660
- Valoración
- 3.5
- Reseñas
- 2
- ISBNs
- 30
- Idiomas
- 3
Citaĵo
„ Amo al la suferantoj kaj mizeruloj. La tradukanto havas fluan stilon. Li tro-, eĉ misuzas afiksojn. ”
— 1931, Rózsi Göndör, Literatura Mondo, paĝo 70
Citaĵo
„ La du noveloj montras intencitan krudecon kaj ŝajnan kontenton malkovri la malbonojn de nia socio, la beston en la homo koro. Ili atingas tiel fortan imprespovon. Kiel la juna senkulpa kamparano estas korpe kaj anime venenigita de la militservo kaj kazerna vivo, ĝis memmortigo ĉion solvas, jen la unua. Kiel vilaĝa Don Juano preferas esti sovaĝe buĉata de la parencoj de delogita kaj perfida junulino anstataŭ akcepti edziĝon kun ŝi estas la dua. Krom kelkaj naciismoj kredeble laŭvortaj tradukoj, la teksto indas je la bela kolekto, kien ĝi enviciĝis. ”
— 1927, Historio de Esperanto II, paĝoj 624-625… (más)