Günter de Bruyn (1926–2020)

Een bijzonder ijdele professor heeft zo'n 10 jaar aan een boek over een wat vergeten Duitse dichter uit het begin van de 19e eeuw gewerkt. Hij maakt met zijn vrouw een tochtje door de omgeving waar de dichter heeft gewoond en komt met zijn auto vast te zitten in de modder. Hij wordt daar uitgehaald door een dorpsbewoner die zo ongeveer alles van de dichter weet, en de professor vindt dat deze man ook voor hem moet gaan werken. Dorpsbewoner Pötsch kijkt hoog op tegen de man en doet verschrikkelijk zijn best om een goede bijdrage te leveren. Die blijkt echter zo ongeveer het hele werk van de professor onderuit te halen. De professor heeft hier als antwoord op dat het bewijs ontbreekt. Het lijkt er op dat Pötsch de rest van zijn leven bezig is letterlijk de onderste steen boven te halen in zijn omgeving, om het bewijs van zijn stelling dat het om een pseudoniem van een later helemaal niet meer revolutionaire dichter gaat. Prachtige vertelling. De Bruyn weer met weinig woorden exact de sfeer of een persoon te treffen.… (más)

Korte verhalen. Vooral het eerste verhaal vond ik heel ontroerend: Grootvader en kleinzoon sparen om de reis van hun dromen te kunnen maken. Als ze daar eindelijk aan toekomen, blijkt het doel van hun reis te zijn bedorven doordat de Duits-Duitse grens daar is gekomen: weg geheimzinnige vijvers midden in het bos. Grootvaders hart staat er van stil.
Het verhaal "Geschlechtertausch" gaat over een liefdespaar dat zoveel van elkaar houdt dat ze elkaar wel zouden willen zijn. En dat gebeurt dan prompt. En dan blijkt dat ook in de socialistische heilsstaat vrouwen net zo weinig serieus worden genomen als in de rest van West-Europa, ook al weten ze net zo veel als mannen.… (más)