Özcan Akyol

3.5

Wanneer een Turkse jongen, die opgroeide aan de zelfkant van de maatschappij het huis van bewaring verlaat, moet hij een nieuwe koers voor zijn leven bedenken. Zijn omgeving accepteert zijn transformatie moeiteloos. De grootste uitdaging blijkt om het monster in hemzelf tot bedaren te brengen

Özcan ageert tegen het elitaire wereldje van de "echte" literatuur. Geen nieuwe discussie, maar wel een discussie die nodig weer eens moet worden gevoerd. Özcan probeert door provocatie een doorbraak te forceren. Hoewel zijn voorbeelden niet altijd even sterk zijn ga je jezelf af en toe aan hem ergeren en dat is het goede van dit essay.

A very interesting and razor-sharp essay by the gand of a young Dutch writer. He mainly rages against the haughtiness and navel-gazing of the established literary order, which maintains itself. I was nice to read. And with his comments about the lectures on literary science, he also brings to life again my own experiences with that part of my study.